شبیه سازی هوش مصنوعی به افراد یک نگاه اجمالی از آینده بالقوه خود می دهد

با فراهم کردن امکان گفت‌وگو با نسخه‌ای قدیمی‌تر از خود فرد، سیستم Future You با هدف کاهش اضطراب و راهنمایی جوانان برای انتخاب‌های بهتر طراحی شده است.

آیا تا به حال خواسته‌اید در زمان سفر کنید تا ببینید آینده شما چگونه خواهد بود؟ اکنون، به لطف قدرت هوش مصنوعی مولد (Gen AI)، می‌توانید این کار را انجام دهید.

محققانی از MIT و سایر دانشگاه‌ها سیستمی طراحی کرده‌اند که به کاربران این امکان را می‌دهد تا از طریق یک گفت‌وگوی آنلاین متنی، با شبیه‌سازی‌ای از نسخه احتمالی آینده خود تعامل داشته باشند.

این سیستم که به نام “Future You” شناخته می‌شود، با هدف کمک به جوانان برای بهبود حس تداوم خود در آینده طراحی شده است؛ مفهومی روان‌شناختی که نشان‌دهنده میزان ارتباط یک فرد با آینده خود است.

تحقیقات نشان داده‌اند که احساس قوی‌تر تداوم در آینده می‌تواند تأثیر مثبتی بر تصمیم‌گیری‌های بلندمدت افراد داشته باشد، از احتمال مشارکت در پس‌انداز مالی گرفته تا تمرکز بر دستیابی به موفقیت‌های تحصیلی.

Future You از یک Large Language Model استفاده می‌کند که با تکیه بر اطلاعات ارائه‌شده توسط کاربر، نسخه‌ای مجازی و قابل ارتباط از فرد در سن ۶۰ سالگی ایجاد می‌کند. این نسخه شبیه‌سازی‌شده از آینده می‌تواند به سؤالاتی درباره زندگی آینده فرد پاسخ دهد و همچنین مشاوره یا بینش‌هایی درباره مسیرهایی که می‌توانند دنبال کنند ارائه دهد.

در این ویدیو میتوانید توضیح future you را از زبان پگی مشاهده کنید.

در یک مطالعه اولیه با کاربران، محققان دریافتند که پس از تعامل با Future You به مدت حدود نیم ساعت، افراد اضطراب کمتری را گزارش کردند و احساس ارتباط قوی‌تری با آینده خود داشتند.

“ما هنوز یک ماشین زمان واقعی نداریم، اما هوش مصنوعی می‌تواند نوعی ماشین زمان مجازی باشد. ما می‌توانیم از این شبیه‌سازی استفاده کنیم تا به مردم کمک کنیم بیشتر درباره پیامدهای انتخاب‌هایی که امروز می‌گیرند فکر کنند.” این جمله از پت پاتارانوتاپورن(Pat Pataranutaporn)، فارغ‌التحصیل دکتری Media Lab است که به توسعه برنامه‌ای برای پیشبرد تحقیقات تعامل انسان و هوش مصنوعی در MIT مشغول است و یکی از نویسندگان اصلی مقاله‌ای درباره پروژه “آینده تو” (Future You) است.

پاتارانوتاپورن با نویسندگان اصلی دیگری از جمله کوین وینسون(Kavin Winson)، محقق آزمایشگاه KASIKORN؛ پگی یین(Peggy Yin)، دانشجوی کارشناسی دانشگاه هاروارد؛ و اوتاساک لاپیروجن (Auttasak Lapapirojn) و پیچایوت اوپاپن (Pichayoot Ouppaphan) از آزمایشگاه KASIKORN همکاری کرده است. از نویسندگان ارشد این مقاله می‌توان به مونچای لرتسوتتی‌وانگ (Monchai Lertsutthiwong)، رئیس تحقیقات هوش مصنوعی گروه فناوری کسب‌وکار KASIKORN؛ پتی مائس (Pattie Maes)، استاد رشته رسانه، هنر و علوم در MIT و رئیس گروه “رابط‌های سیال” (Fluid Interfaces) و هال هرشفیلد(Hal Hershfield) ، استاد بازاریابی، تصمیم‌گیری رفتاری و روان‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس اشاره کرد. این تحقیق در کنفرانس IEEE درباره مرزهای آموزش ارائه خواهد شد.

شبیه‌سازی واقع‌گرایانه

مطالعات در مورد تجسم خود در آینده حداقل به دهه ۱۹۶۰ بازمی‌گردد. یکی از روش‌های اولیه برای بهبود تداوم خود در آینده این بود که افراد نامه‌هایی به خود آینده‌شان می‌نوشتند. در سال‌های اخیر، محققان از عینک‌های واقعیت مجازی استفاده کردند تا به افراد کمک کنند نسخه‌های آینده خود را تجسم کنند.

اما هیچ‌کدام از این روش‌ها بسیار تعاملی نبودند و تأثیر محدودی بر کاربران داشتند.

با ظهور Gen AI و Large Language Models مانند ChatGPT، پژوهشگران فرصتی دیدند تا نسخه‌ای شبیه‌سازی‌شده از آینده فرد ایجاد کنند که بتواند درباره اهداف و آرزوهای واقعی فرد در یک مکالمه معمولی صحبت کند.

مائس می‌گوید :”این سیستم شبیه‌سازی را بسیار واقع‌گرایانه می‌سازد. ‘آینده تو’ بسیار دقیق‌تر از آن چیزی است که فرد با تصور کردن آینده خود به آن می‌رسد.”.

کاربران ابتدا به یک سری سوال درباره زندگی کنونی، چیزهایی که برایشان مهم است، و اهداف آینده‌شان پاسخ می‌دهند.

سیستم هوش مصنوعی از این اطلاعات برای ایجاد چیزی که پژوهشگران “خاطرات آینده خود” می‌نامند، استفاده می‌کند. این خاطرات به مدل کمک می‌کنند که هنگام تعامل با کاربر از آنها استفاده کند.

به عنوان مثال، چت‌بات می‌تواند درباره نقاط برجسته شغلی آینده فرد صحبت کند یا به سؤالاتی درباره چگونگی غلبه بر یک چالش خاص پاسخ دهد.

کاربر در دو روش با این ابزار تعامل می‌کند: تعمق درونی، هنگامی که در مورد زندگی و اهداف خود فکر می‌کند و نسخه آینده خود را می‌سازد؛ و بازنگری، زمانی که بررسی می‌کند آیا شبیه‌سازی با آنچه او خود را در آینده می‌بیند هم‌خوانی دارد یا خیر، یین می‌گوید.

او می‌افزاید:”می‌توانید ‘آینده تو’ را مانند یک فضای جستجوی داستانی تصور کنید. این فرصت را دارید تا بشنوید چگونه برخی از تجربیاتتان، که ممکن است اکنون از لحاظ احساسی برایتان سنگین باشد، با گذشت زمان هضم شده است.”.

برای کمک به تجسم بهتر آینده فرد، سیستم یک عکس پیشرفته با سن کاربر را ایجاد می‌کند. چت‌بات نیز به گونه‌ای طراحی شده که با استفاده از جملاتی مانند “وقتی هم‌سن تو بودم”، پاسخ‌های زنده‌ای ارائه می‌دهد، به طوری که شبیه به نسخه واقعی آینده کاربر باشد.

هرشفیلد می‌گوید.: قابلیت دریافت توصیه از نسخه‌ای مسن‌تر از خود، به جای یک هوش مصنوعی عمومی، می‌تواند تأثیر مثبت بیشتری بر کاربری که با آینده نامشخصی روبروست داشته باشد.

او می‌افزاید: “عناصر تعاملی و زنده این پلتفرم به کاربر یک نقطه مرجع می‌دهد و به جای اینکه منجر به نگرانی و اضطراب شود، آن را به چیزی ملموس و مفید تبدیل می‌کند.”.

اما این واقع‌گرایی می‌تواند در صورت حرکت شبیه‌سازی به سمتی منفی مشکل‌ساز شود. برای جلوگیری از این امر، آن‌ها مطمئن شده‌اند که ‘آینده تو’ به کاربران هشدار می‌دهد که تنها یک نسخه بالقوه از آینده آن‌ها را نشان می‌دهد و آن‌ها توانایی تغییر زندگی‌شان را دارند. ارائه پاسخ‌های متفاوت به پرسشنامه باعث می‌شود مکالمه‌ای کاملاً متفاوت ایجاد شود.

پاتارانوتاپورن می‌گوید: “این یک پیشگویی نیست، بلکه تنها یک امکان است.”.

کمک به توسعه فردی

برای ارزیابی ‘آینده تو’، آن‌ها یک مطالعه کاربری با ۳۴۴ نفر انجام دادند. برخی از کاربران به مدت ۱۰ تا ۳۰ دقیقه با سیستم تعامل داشتند، در حالی که دیگران یا با یک چت‌بات عمومی ارتباط برقرار کردند یا فقط پرسشنامه‌ها را پر کردند.

کاربرانی که از ‘آینده تو’ استفاده کردند، توانستند رابطه نزدیک‌تری با نسخه ایده‌آل خود در آینده برقرار کنند، بر اساس تحلیل آماری پاسخ‌هایشان. این کاربران همچنین بعد از تعامل با سیستم، اضطراب کمتری درباره آینده گزارش کردند. علاوه بر این، کاربران ‘آینده تو’ گفتند که مکالمه صادقانه بود و ارزش‌ها و باورهای آن‌ها با هویت‌های شبیه‌سازی شده‌شان در آینده هماهنگ بود.

“این کار مسیری جدید را با استفاده از یک تکنیک روان‌شناختی شناخته‌شده برای تجسم زمان‌های آینده — آواتار نسخه آینده خود — با استفاده از هوش مصنوعی پیشرفته باز می‌کند. این دقیقاً نوع کاری است که باید توسط دانشگاهیان متمرکز شود زیرا فناوری ساخت مدل‌های مجازی از خود با مدل‌های زبانی بزرگ ادغام می‌شود.”، جرمی بیلن‌سون، استاد ارتباطات در دانشگاه استنفورد می‌گوید که در این تحقیق مشارکت نداشته است.

با توجه به نتایج این مطالعه اولیه، پژوهشگران به تنظیم دقیق راه‌هایی که از طریق آن‌ها کاربران را به مکالماتی که حس تداوم بیشتر بین خود کنونی و آینده‌شان می‌سازد هدایت می‌کنند، ادامه می‌دهند.

پاتارانوتاپورن می‌گوید: “ما می‌خواهیم کاربر را به صحبت درباره موضوعات خاص هدایت کنیم، به جای اینکه از آینده‌شان بپرسیم که رئیس‌جمهور بعدی چه کسی خواهد بود.”،.

آن‌ها همچنین در حال افزودن اقدامات محافظتی هستند تا از استفاده نادرست از سیستم جلوگیری کنند. به عنوان مثال، می‌توان تصور کرد که یک شرکت نسخه‌ای از “آینده تو” از یک مشتری بالقوه بسازد که به نتیجه‌ای بزرگ در زندگی دست پیدا می‌کند چون محصول خاصی را خریداری کرده است.

در ادامه، پژوهشگران قصد دارند کاربردهای خاص ‘آینده تو’ را مطالعه کنند، شاید با فعال کردن افراد برای بررسی حرفه‌های مختلف یا تجسم چگونگی تأثیر انتخاب‌های روزمره آن‌ها بر تغییرات آب و هوایی.

آن‌ها همچنین در حال جمع‌آوری داده‌ها از نسخه آزمایشی ‘آینده تو’ هستند تا بهتر درک کنند چگونه مردم از این سیستم استفاده می‌کنند.

مائس می‌گوید: “ما نمی‌خواهیم مردم به این ابزار وابسته شوند. بلکه امیدواریم این تجربه‌ای معنادار باشد که به آن‌ها کمک کند خود و جهان را متفاوت ببینند و به توسعه فردی کمک کند.”.

محققان از حمایت تانویت پراسونگپونگچای (Thanawit Prasongpongchai)، طراح در KBTG و دانشمند مهمان در مدیا لب، قدردانی می‌کنند.

این پست از سایت مرکز هوش مصنوعی بنو برگرفته از نوشته ی لینک زیر میباشد!

ai-simulation-gives-people-glimpse-potential-future-self

اگر مایلید میتونین پست قبلی مارو در مورد تکنیک جدید برای پیش‌بینی اقدامات انسان و هوش مصنوعی در اهداف ناشناخته مطالعه کنین!